کد مطلب:34999
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:13
عدهاي در اشكال به معاد جسماني ميگويند اگر معاد جسماني باشد اين تضاد بوجود ميآيد كه فناء در عالم بقاء راه مييابد اين تضاد چگونه قابل حلّ است؟
جواب اين سؤال چندان پيچيده نيست ، زيرا در اينكه طبيعت جسم فنا و فرسودگي و پوسيدگي است سخني نيست، ولي اين در صورتي است كه از بيرون وجودش مرتباً امدادي به آن نرسد، اما اگر امدادهاي الهي از برون شامل حال جسم گردد ميتواند آن را براي هميشه تازه و نو كند.
اين درست به درختي ميماند كه بر اثر استفاده از غذاي مخصوص كه همه روز به آن ميرسد بتواند تمام سلولهاي فرسوده خود را از نو بسازد و هميشه تازه و شاداب و جوان بماند، و چنين چيزي هرگز محال نيست.
به تعبير ديگر اقتضاي ذات چيزي است، و اقتضاي عوامل برونذاتي چيز ديگر، سخن در اين است كه سلولهاي بدن انسان كه در طبيعت ذاتش عمر معيني نهفته شده با نوسازيهائي كه از خارج، و از طريق عواملي كه خدا ميآفريند، به آن ميرسد، عمر نامحدود پيدا ميكند، و به اين ترتيب جاودانه ميماند و خلود پيدا ميكند.
پيام قرآن ج 5
ايت الله مكارم شيرازي و ساير همكاران
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.